Το μουσείο ενάλιων αρχαιοτήτων του Πειραιά σχεδιάστηκε με τρόπο ώστε να αποτελέσει δυναμικό στοιχείο για τον επισκέπτη καθώς θα εμφανιστεί μπροστά του ως περίβλημα– υποδοχή των θαλασσίων θησαυρών. ‘Ενας παράγοντας υλικότητας, λογικής εγκατάστασης, κινητικότητας, σημασίας και πολιτισμού αποκαλύπτει την ιστορία της θαλάσσιας περιπέτειας και προσφέρει την εμπειρία της επαφής με το θαλάσσιο μέτωπο, στη συγκεκριμένη τοποθεσία της Ηετώνιας Πειραϊκής ακτής.

Ο εσωτερικός χώρος συλλαμβάνεται ως ένα συνεχές, που αναδύει το αίσθημα μίας περιπλάνησης – καταβύθισης μέσα σε χρονοκάψουλες, που παραπέμπουν στο φυσικό στοιχείο του πορώδους. Η σύλληψη του χώρου με τον παραπάνω τρόπο επιτρέπει να προχωρήσουμε σε αρχιτεκτονικές διαμορφώσεις, που εξασφαλίζουν την δυνατότητα θέασης των έξι θεματικών ενοτήτων από περισσότερες της μίας θέσεις. Μέσα από το διάτρητο της διαμόρφωσης, υποδηλώνεται το «επερχόμενο», έτσι ώστε όλο το φάσμα από την εγγύτητα στην απόσταση, οι υποψίες που μετατρέπονται σε ζωντανές εκπλήξεις, να είναι στη διάθεση του επισκέπτη.